Ψυχαναλυτική Κοινωνιολογία
Η ψυχαναλυτική κοινωνιολογία οικοδομεί μια σχέση μεταξύ ψυχανάλυσης και κοινωνικής θεωρίας. Η υποκειμενικότητα, ο "εαυτός", το άτομο το "πρόσωπο", δεν αποτελούν οάσεις ή μια έρημη απανθρωποποιημένη πραγματικότητα, αντίθετα αποτελούν μια κατασκευασμένη ολότητα, από την ίδια την κοινωνία.Αυτές οι υπαρξιακές νησίδες (η υποκειμενικότητα, ο εαυτός, το άτομο) ερμηνευόμενες και προστατευόμενες από τις ψυχαναλυτικές συμπαραδηλώσεις εμφανίζονται ότι έχουν ξεπεράσει τις κοινωνικές εντάξεις κάτω από την αχλή της ερμηνευτικής σημειολογίας.
Η ψυχαναλυτική κοινωνιολογία αναζητά τις αντικειμενικές κοινωνικές μορφές που καταπνίγουν και συνθλίβουν το υποκείμενο. Δεν κινείται μόνο στο επίπεδο της κατάδυσης της υποκειμενικότητας, για να εκθειαστούν στη συνέχεια οι βυθοί και το βάθος της, αλλά στον ίδιο χρόνο κινείται και στο επίπεδο της κοινωνικής διάδρασης, για να συνεκτιμηθούν και τα κοινωνικά κριτήρια. Αλλιώς η ψυχανάλυση εκφυλίζεται σε δόγμα, σ' ένα ερμηνευτικό θεωρητικό περιεχόμενο το οποίο ξεπέφτει σε τεχνική.
