Πρακτική Φιλοσοφία
Η Πρακτική Φιλοσοφία από τον Αριστοτέλη, στον Κάντ και από εκεί έως τον Αντόρνο, αποτελεί μια προσπάθεια θεματοποιήσης της δυνατότητας του επιθυμείν. Στον Αριστοτέλη, περιγράφεται σαν αποκρυπτογράφηση της ευδαιμονίας, στον Κάντ αναλύεται ως δυνατότητα του επιθυμείν και ως διερεύνηση των παθών στην διακριτική τους αξιολόγηση, μεταξύ προσωρινών παθών (Affekte) και μονίμων παθών (Leidenschaften) περιγράφοντας έτσι μια παθολογία. Με άξονα πάντα τις διαθλάσεις του Λόγου.
Στον Αντόρνο αναστρέφεται αυτή η περιγραφή και διαπιστώνεται μια παθολογία η οποία έχει επιτευχθεί από τον πρακτικό Λόγο που ενοποιείται ως εργαλειοποίηση. Σε παράλληλη αξιακή εκτίμηση ο Πλέσνερ ορίζει την παθολογία ως διακύμανση της διαφοράς που κατοχυρώνεται στην κουλτούρα μεταξύ σώματος και πνεύματος. Το σώμα ως το αιτιακό σύνολο των σχέσεων που προσδιορίζει τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο και το πνεύμα ως ιστορική δυνατότητα εξέλιξης. Στην συνέχεια Άντερς, Γκέχλερ, και λοιποί επιχείρησαν μια ανακατάταξη στις σχέσεις αισθητικότητας του πρακτικού βίου.
Η Πρακτική Φιλοσοφία, επιχειρεί να γκρεμίσει τις σολιψιστικές τάσεις και απομονώσεις του ψυχολογισμού τις μυθολογίζουσες ερμηνευτικές βάθους, και ανοίγεται στον βιόκοσμο για την εξασφάλιση της χειραφέτησης του ατόμου, μαζί και του συνακόλουθου κοινωνικού συστήματος.
Δεν εξετάζει κοινωνικές συμπεριφορές, σκέψεις και συναισθήματα, ούτε διερευνά τη κατασκευή γνώσεων, υπονοουμένων ή φανταστικών τάσεων, όπως κάνει η Κοινωνική Ψυχολογία. Επίσης δεν παρατηρεί τις αλληλοαντιδράσεις, τους ρόλους, τις ιεραρχήσεις, τις συμπληρωματικές σχέσεις, αλλά και τις αντιλήψεις που συγκρούονται ή συναινούνται στις καθημερινές εμπειρίες έτσι όπως λειτουργεί η Συστημική Ψυχοθεραπεία.
Γιατί η Πρακτική Φιλοσοφία, θεωρεί ότι στο κοινωνικό παιχνίδι των διαντιδράσεων τα στοιχεία των συμπεριφορών, των συναισθημάτων, των γνώσεων, αποϋποστασιοποιούνται και δεν κινούνται με μια ρυθμική αυστηρότητα, αλλά με μια παράξενη απορητική συγκυρία με αυθαίρετες συνθέσεις. Ταυτόχρονα δεν παρατηρεί ρόλους, ιεραρχήσεις, αντιλήψεις, γιατί μοιάζουν να πληρούνται από μυθοποιημένες χίμαιρες.
Τι υποστηρίζει η Πρακτική Φιλοσοφία; Υποστηρίζει πως οι γνώσεις, τα συναισθήματα, τα κοινωνικά υπονοούμενα, αποτελούν «μνειακές» διαθλάσεις διαπλοκής κοινωνικού και ψυχικού βιόκοσμου και κομφορμισμού, ενώ για τους ρόλους, τις ιεραρχήσεις, και τις αλληλοαντιδράσεις, προσδιορίζονται ή ετεροπροσδιορίζονται από τον φαλιμπιλισμό της χρηστικής συγκυριακής ορθολογικότητας ή από τις διαβαθμίσεις και αξιολογήσεις της κλίμακας του παρατηρητή.
Η Πρακτική Φιλοσοφία αποτελεί μια διασκεπτική - ερωτηματική προϋπόθεση που δεν ερμηνεύει για να εμπίπτει σε ιδεολόγημα, αλλά παρωθεί σε περιεχόμενα.
