Φιλοσοφική Συμβουλευτική

Τι δεν διαπραγματεύονται σήμερα οι ψυχοθεραπευτικές-ψυχαναλυτικές "επιστήμες". Εκείνο το "εξαίφνης" του Πλάτωνα. Στυλωμένες στις υπερναρκισσιστικές αυτοϊκανοποιήσεις της ξεπερασμένης πια υπέρβασης, που δεν είναι τίποτε άλλο από δύναμη της βουλήσεως, εμφανίζονται σαν δρομολόγια τρένων, κάτω από ονοματολογίες διαφόρων ισμών. Μαζί τους και οι Ενο-θεϊσμοί (Βουδισμός, Ταοϊσμός κλπ).
Το πλατωνικό "εξαίφνης" στα αζήτητα. Και όμως σ' αυτό το "όχι -πια" και "όχι-ακόμα", εκεί δηλαδή που το απόλυτο βρίσκεται σε ενεστώτα, εκεί όπου η φωταψία συγκλονίζει τα υπαρξιακά νάματα, εκεί δηλαδή που το "εξαίφνης" παραχωρείται, για λίγο, ακριβώς εκεί υπάρχουν οι συγκλονισμοί μας. Αυτό αποτελεί και το πεδίο εξέτασης της Φιλοσοφικής Συμβουλευτικής.
Ο Thomas Elliot στα «Τέσσερα κουαρτέτα» παρουσιάζει τόσο έξοχα αυτό το πλατωνικό "εξαίφνης".

[........]
Είπα στην ψυχή µου, ησύχασε και περίµενε δίχως ελπίδα
Αφού η ελπίδα θα ήταν ελπίδα για λάθος πράγµατα. Περίµενε δίχως αγάπη
Αφού η αγάπη θα ήταν αγάπη για λάθος πράγµατα. Υπάρχει ακόµα πίστη
Μα η πίστη και η αγάπη και η ελπίδα είναι όλες τους σε αναµονή.
Περίµενε δίχως σκέψη, αφού δεν είσαι έτοιµος για τη σκέψη:
Για να φτάσεις σ' ό,τι δε γνωρίζεις,
πρέπει να πάρεις έναν δρόµο που είναι ο δρόµος της άγνοιας.
Για ν' αποκτήσεις ό,τι δεν έχεις
πρέπει να πάρεις τον δρόµο της ανέχειας.
Για να φτάσεις όπου δεν είσαι
πρέπει να πάς από τον δρόµο στον οποίο δεν είσαι.
Κι ότι δεν γνωρίζεις είναι το µόνο που γνωρίζεις.
Κι ό,τι κατέχεις είναι ότι δεν κατέχεις.
Κι όπου είσαι είναι όπου δεν είσαι.