Φιλοσοφική Συμβουλευτική

Πόσο ακόμη αυτοαναφορικός θα γίνει ο άνθρωπος, πόσο ακόμη αυτοεπιδοσιακός, που θα ενδοβάλλεται στο κακοποιό καμπύλωμα του;
Είναι βλέπετε και οι "ψυχοτεχνικοί" που φλυαρούν γύρω από τις εξάρσεις του συναισθήματος και την εσωτερική ιεροποίηση του ερωτήματος. Ποιος είμαι; τι θέλω; τι μπορώ να κάνω;
Προσωπικά εκτιμώ ότι όλη αυτή η θνητή φλυαρία λειτουργεί ως τεφροδόχος της εσωτερικότητας. Και αυτό γιατί μόλις θέτεις ερωτήματα χάνεις τη ζωτική επαφή από τα πράγματα.Διότι το να θέτεις ερωτήματα μαρτυρεί την απόσταση σου από την ουσία.
Η ευλογία του να θέτω ερωτήματα γίνεται και η κατάρα της απόστασης.Το ερώτημα είναι ο ορθολογισμός.
Μια φορά ένας νεαρός μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του. "Έχω κατακτήσει τη συνείδηση του Βούδα;" Και ο δάσκαλος του, απαντάει: "Όχι". Τότε ο μαθητής του λέει:"Μου είπες όμως, πως όλα τα πράγματα κατέχουν τη συνείδηση του Βούδα. Τα βράχια, τα δένδρα, οι πεταλούδες, τα πουλιά, τα ζώα, όλα τα όντα". Και ο δάσκαλος θα του απαντήσει: "Έχεις δίκιο. Όλα τα πράγματα κατέχουν τη συνείδηση του Βούδα. Τα βράχια, τα δένδρα, οι πεταλούδες, οι μέλισσες, τα πουλιά, τα ζώα, όλα τα όντα, αλλά όχι εσύ" Και έκπληκτος ο μαθητής ρωτάει : " Όχι εγώ; Γιατί όχι εγώ;" Και ο δάσκαλος θα απαντήσει: "Γιατί θέτεις το ερώτημα".
Να γιατί τα ερωτήματα του τύπου "ποιος είμαι" που γίνονται σπουδή στην "ψυχαγορά" αποτελούν μια ψυχολογική εσωτερίκευση δίχως βάθος και διατηρούν μια απόσταση από την ουσία. Έτσι ενώ εμείς αναζητούμε με την μορφή ερωτημάτων την καθαρή αρπακτικότητα και την ιδανική αναγνώριση, τα ερωτήματα γίνονται ψυχαναγκασμοί και προσποίηση.
Απόστολος Αποστόλου.
Στην φωτογραφία ο Νταλί στο μετρό με το κατοικίδιο του, έναν μυρμηγκοφάγο.