Μάρκ Σοτέ (1947-1998)
Ο Μάρκ Σοτέ (1947-1998) θεωρείται από τους πρώτους δασκάλους της Φιλοσοφικής Συμβουλευτικής. Παλιός τροτσκιστής, μεταφραστής του Νίτσε και Λέκτορας στον Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών στο Παρίσι, έβλεπε τις αδυναμίες της ψυχανάλυσης και της ψυχοθεραπείας να συμβάλλουν στη ροή της προσωπικής ζωής των ανθρώπων και αποτόλμησε να εφαρμόσει στην προσωπική ανάπτυξη, στην ελπίδα που γίνεται απελπισία, στην εξοικείωση με το αθέατο, την Φιλοσοφία .
Οι συνεδρίες του ήταν ακριβοπληρωμένες 200 φράγκα. Με εμφάνιση που παρέπεμπε σε χολιγουντιανό ηθοποιό με μεγάλη εκφραστική ικανότητα και σπινθηροβόλα σκέψη σε γοήτευε. Όμως δεν έμεινε μόνο στις συνεδρίες οραματιζόταν να ξανακτίσει την αγορά των Αθηνών, τις ελεύθερες συζητήσεις. Επιδίωκε όχι να επιλέγεις πεποιθήσεις με ρητολογίες και συναισθηματικές φορτίσεις αλλά να ξαναβρεθείς στο in vivo που υποχώρησε από το in vitro.
Στις 13 Δεκεμβρίου του 1992 οργανώνει το πρώτο καφέ φιλοσοφίας στην πλατεία της Βαστίλης. Εκεί γίνεται το κυριακάτικο στέκι φιλοσοφίας. Άνθρωποι άγνωστοι συνέρεαν πάνω από 100 άτομα σε μια δημόσια συζήτηση κάθε Κυριακή στις 11:00, και συζητούσαν γύρω από θεμελιώδη ερωτήματα, φιλοδοξώντας να μη γίνει ένας κύκλος για μυημένους, ούτε ένα κέντρο ψυχοθεραπείας. Το Café philosophique ("cafe-philo") δεν αποτελεί ένα ακόμα καφενείο λογοτεχνίας που επιδίδεται σε λογοτεχνικές βραδιές ή σε συναντήσεις μυημένων της σκέψης και της κουλτούρας όπως το Café de Flore στέκι του Σάρτρ και των φίλων του, δεν είναι σημείο αναφοράς επωνύμων στοχαστών όπως το καφέ του Εδιμβούργου του Ντέιβιντ Χιούμ για φιλοσόφους μόνο, εδώ συμμετέχουν όλοι. Βέβαια συμμετείχαν και κορυφαίοι διανοούμενοι όπως ο Εντγκάρ Μορέν.
Προσωπικά υπήρξα τακτικός θαμώνας χόρταινα από συζητήσεις τόσο που η κοινωνική πραγματικότητα μου φαινόταν ένας αδύναμος ψίθυρος. Ο Σοτέ έφυγε από τη ζωή νέος 51 ετών κτυπημένος από καρκίνο. Το Café philosophique λειτουργεί ακόμη, καρπός αυτής της προσπάθειας του Σοτέ ήταν το βιβλίο του «Έναν καφέ για τον Σωκράτη». Εκεί ο Σοτέ γράφει: « Αν αυτοί που διδάσκουν την φιλοσοφία έπαυαν να επαναλαμβάνουν ακατάπαυστα αυτά που τους έμαθαν οι δάσκαλοι τους κι έμπαιναν στο κόπο να θέσουν τα ερωτήματα που ενδιαφέρουν τους ανθρώπους, τότε, ασφαλώς, πολλοί από αυτούς που εμπιστεύονται την τύχη τους στους αστρολόγους και στους μάγους θα ήταν πιο προσεκτικοί».
Απόστολος Αποστόλου
