Φιλοσοφική Συμβουλευτική

Η ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΛΟΓΊΑ ΚΑΙ Ο ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΌΣ ΤΗΣ
Εκεί που η κοινωνική ανθρωπολογία γέμισε από λεκτικές πομφόλυγες, οι ψυχολογικές «επιστήμες» λειτουργούν ως μεταμοσχευτήρια μυαλών, και η τέχνη βουλιάζει στους υψιπετούς μηδενισμούς της, μήπως ήρθε η ώρα να ξεπεράσουμε τα ποιητικά αίτια της μέχρι τώρα αφηγηματολογίας και τους ταυτολογικούς αφορισμού της;
Μήπως ήρθε ο καιρός να παρατήσουμε τους συναινετικούς ουμανισμούς με τα κρεατομηχανικά τους ιδεώδη; Γιατί αρκετά ψελλίσαμε στη σκέψη αρκετά τραυλίσαμε στην τέχνη, αρκετά ακυρολογούμε παντού.
Οι μεγάλες αφηγήσεις βασίζονται στις μεγάλες αλήθειες και οι μεγάλες αλήθειες στην εντυπωσιοθηρία, στον βερμπαλισμό, την ασάφεια, την συμφεροντολογική ανθρωποφαγία, κλπ. Με άλλα λόγια οι μεγάλες αφηγήσεις θέλουν μια αυτοαπασχολούμενη κοινωνία στον συμπλεγματικό δογματισμό.
Μπορούμε να ελπίζουμε σε μια απεδαφικοποιημένη αφηγηματολογία; Να ρισκάρουμε δηλαδή βήματα στην άβυσσο του καινούργιου; να απαλλαγούμε από τον διορισμένο τύραννο της κυκλοφορίας των σημείων; Εξάλλου μην ξεχνάμε η ζωή είναι ad hoc δεν περιγράφεται δεν μπαίνει σε ταξινομικά πλαίσια.
Αυτά και άλλα πολλά θα εξεταστούν στο διαδικτυακό σεμινάριο του Κέντρου Φιλοσοφικής Συμβουλευτικής και Αφηγηματολογίας στην Ιταλία σε πρώτο χρόνο και σε δε δεύτερο στην Ελλάδα.
Απόστολος Αποστόλου.