Φιλοσοφική Συμβουλευτική

Οι εκδοχές του Νόμου είναι πολλές.Οι εκδοχές της Ανομίας είναι επίσης αρκετές.Η Αναρχία όμως κατέχει τις περισσότερες γιατί ζεί απο τον Νόμο και θρέφεται απο την Ανομία.Η Αναρχία ηδονίζεται με τον Νόμο, στα πλαίσια μιας διαστροφικής σχέσηςς, μιας σχέσης έρωτα-μίσους.Ο αναρχικός δεν είναι ο παραβάτης ,δεν είναι ο παράνομος.Άλλωστε ο κόσμος της αναρχίας είναι ένας κόσμος χωρίς "σχέσεις", χωρίς ταυτότητες, χωρίς μάσκες και προσωπεία.Είναι ένας κρυστάλλινος,καθαρός και δίκαιος κόσμος.Είναι ο ακριβώς αντίθετος απο τον θολό καισκοταδιστικό κόσμο του Νόμου,έναν κόσμο ανισοτήτων και προσωπείων, έναν κόσμο απο φύλακες,φυλακές και φυλακισμένους.Χωρίς να ξεχωρίζει το παράνομο απο το νόμιμο.Ξέρουμε πλέον οτι η φαντασιακή ελευθερία του καθενός σταματάει στην φαντασιακή τυρρανία του συλλογικού ασυνείδητου. Και ξέρουμε οτι στον καθένα κρύβεται μια μαζοχιστική τάση για υπακοή σε Αφέντη, σε Νόμο, στον Κύριο. Αναζητούμε την ατομική μας ελευθερία μεσω της αβλαβούς διέλευσης απο την συλλογική τυρρανία του Νόμου, της Δίκης, του Πύργου της καφκικής εκδοχής. Ο καθένας μας ψάχνει την ελευθερία του μπροστά στην ηδονική απόλαυση του συμπτώματος καθοδήγησης: στον γκισέ μιας δημόσιας υπηρεσίας, εντός του τραπεζικούκαταστήματος, στην κλίνη του προκρούστη σε μια γραναζοποιημένη και γραφειοκρατική ανώνυμη αναφορά Εξουσίας. Ετσι εδράζεται η σύγχρονη βιοπολιτική. Στα κενά περιθώρια μεταξύ Νόμου και Παράβασης, στο κενό μεταξύ της καντιανής ηθικής της υπόσχεσης και της νιτσεικής εκδοχής του υπερανθρώπου. Ηθική και Αναρχία, χερι χερι περπατούν στους κόσμους της οριακής ερμηνείας του Νόμου.Αλλά, ας πατήσουμε εδώ το φρένο της γραπτής γλώσσας.Ας μπούμε στον πειρασμό και στην λαγνεία του λακανικού σημαίνοντος, του Άλλου. Είναι ο Νόμος αυτός ο περίφημος Μεγάλος Άλλος; Είναι ο λόγος του Κυρίου, του Αφέντη, ο λόγος της καταπίεσης της επιθυμίας; Μήπως χανόμαστε τελικά μέσα στην Επιθυμία για τον Νόμο; Μήπως η εσωτερική εξορία μας είναι η εσωτερική αναρχία μας που θρέφεται και ζεί απο την μανιακή αναζήτηση των ορίων παραβατικότητας;Ακυρώστε τον Νόμο και θα ακυρώσετε αυτομάτως την παραβατικότητα. Διαγράψτε το νόμιμο και θα αφανίσετε το παράνομο.Σαν γυμνή βασίλισσα η Ηθική θα παραδοθεί μπροστά στην Ελευθερία. Και το υποκείμενο θα πάψει να είναι το Άτομο της Κοινωνίας. Θα γίνει το άτομο της θατσερικής εκδοχής( "There is no such think as society").Εκδημοκρατισμένη εκδοχή της Αναρχίας και ανύψωση της Επιθυμίας στο υψηλό αντικείμενο της ιδεολογίας(Ζίζεκ) θα αντιπολιτεύονται μέσα στο διχασμένο υποκείμενο.Ας ξεφύγουμε όμως απο την πονηρή παγίδα της "νομιμότητας" που το υπερεγώ κουβαλάει απο το οιδιπόδειο.Ας ακολουθήσουμε την ντελεζιανή εκδοχή της καπιταλιστικής σχιζοφρένειας και τις γραμμομοριακές ροές και εκροές της παραγωγικής μηχανής εντός μας,που τόσο παραστατικά περιέγραψε ο Γκουατταρί.Άλλωστε το Πανοπτικο του Μπένθαμ μοιάζει πλέον ξεπερασμένη εκδοχή της πειθαρχικής παρακολούθησης.Ο Μεγάλος Αδελφός περνάει μέσα στα σώματα, κατακάθεται στους ανθρώπινους οργανισμούς, μπήκε απο τις ρωγμές του ανθρώπινου ψυχισμού και βλέπει πλέον και την περιοχή του ατομικού υποσυνείδητου. Μάταιος ο αγώνας του Φουκώ να μας διδάξει την "Μέριμνα για τον Εαυτό", την ατομική διακυβέρνηση. Ο γάλλος διανοητής δεν πρόλαβε να δεί αυτό που φώναζε για χρόνια: Ο Νόμος συνεργάζεται ασταμάτητα με την Εξουσία και απο κοινού καθυποτάσσουν τον μικρό και τον μεγάλο επαναστάτη μέσα στο υποκείμενο. Δεν πρόκειται πλέον για την φρουδική δυσφορία εντός του πολιτισμού.Ούτε καν για την Αναρχική ρητορική ενός Κροπότκιν, ενός Προυντόν.Πρόκειται για την πραγμοποίηση του ατόμου, για την επιτυχία του Νόμου να ιζηματοποιείται εντός του ψυχικού ορυχείου.Τα σώματα φωνάζουν, τα πνεύματα κυκλοφορούν παραβατικά, αλλά ο Νόμος ακόμα και αν καταργηθεί, χρειάζεται έναν Νόμο για την κατάργηση του!Ιδού που σταματάει η επαναστατική γυμναστική της μεταφιλελεύθερης κοινωνίας: στην παράνοια της επιβολής Νόμου που θα γεννήσει έστω και μια στιγμιαία συλλογική Ανομία.Άραγε συγχρονίζονται στην κοινωνική εντροπία τα ατομικά ρολόγια της ελευθερίας ή μήπως ένας συλλογικός πανταχού παρών νομοθέτης θα σταματάει τις κοινωνίες απο την μηχανική της αναρχικής επιθυμίας; Εκτός και αν η επιθυμία για Αναρχία δεν είναι αναρχική αλλά υπακούει και αυτή στον Νόμο, στον Άλλο...