Η φιλοσοφική συμβουλευτική δεν είναι διανοητικός τουρισμός.
Η φιλοσοφική συμβουλευτική δεν ανατυπώνει το ψευδεπίγραφο να "ανακαλύψουμε αυτό που είμαστε αλλά να αρνηθούμε αυτό που είμαστε" (Μισέλ Φουκώ).
Δεν οικονομείται στην αναγνώριση, γιατί η αναγνώριση είναι πάντα παραγνώριση.
Δεν επιβάλει την υπέρβαση, γιατί ότι ξεπερνιέται επανεγκαθίσταται.
Δεν συμφιλιώνεται με τον συνομολογημένο εαυτό. Γιατί άλλο η γραφή και άλλο ο αυτισμός. Άλλο η αγωνία και άλλο η ναρκισσιστική καθήλωση και η φαντασιοκοπία.
Δεν είναι διανοητικός τουρισμός.
Δεν διανυκτερεύει στο λόγο των τρεχόντων συναλλακτικών ηθών, στον αναφορικό λόγο των επιστημών, τον χαρίεντα λόγο των κοινωνικών συναναστροφών, στον διττό λόγο της ψυχανάλυσης, και εν τέλει στην εντελέχειας όλων αυτών των εν δυνάμει και εν συν όλο λόγων.
Δεν είναι απασχολησιοθεραπεία ή αυτο-απασχόληση.
Η φιλοσοφική συμβουλευτική λογχίζει τα παραπετάσματα.
